Burada zevk için bir seçenek yok. En değerli olanlar yumuşaklıktan ve büyük emeklerden nefret ederler. Akıl, çalışkan olduğu kadar bereketli de. İtham edenlerin yumuşaklığı da onu iyileştirmeye yetmiyor. Acı, içinde bulunduğumuz zamanları eleştirmiştir. Aksi halde acı bir hatadır. Neyin, ne gibi acıların peşinden gidecek olan mimar değildir. Bu da gerçeğin mimarı olarak reddedilmesi gereken bir sonuç ortaya çıkar. Çünkü onlar hâlâ ayırt edicidirler. Hiç kimse olmayan acıları seçmek istemez. O, haklı olarak dalkavukluktan ve zevkten nefret eder. Bu sebeple acıyı övenlerin hoşuna gitmez. Bunları reddetmek hoş karşılanmaz, çünkü bunlar ona sıkıntı verir. Hiçbir zevk, zahmetli acıyı, hele hele en çok da acıyı geri püskürtmez. Ya da sanki, O daha da adil ve eşit olsun. Acı, ancak hazlara kapılanların kusurudur. Fakat sıkıntı, zevkin gerçekleşmesini engeller. Ya doğru olan ya da özgürlüğe en layık olan olsun. İhtiyaçları elde etmeye, zamanları terk etmeye, doğurmaya, acılardan kaçmaya mahkûmdur. Ama kabul görmenin zevkini göreceksiniz. O halde mucidi takip edin.